Na een iets te bont weekend is het altijd fijn om de zondagrust ook op de maandagavond in acht te nemen. Afgelopen weekend was weer eens zo’n weekend. Het getuigde dan misschien ook niet van intelligentie om de verhuizing van een vriend voor te bereiden door slechts enkele uren voordat dit sjouwfestijn zou plaatsvinden wappie een club uit te wandelen, maar soms laat je je begaaien door de flow van de avond. Niets aan te doen. ’s Avonds een vent, ’s ochtends een vent, zo luidt het cliché. Een quote die denk ik door een bijzonder laffe borrelaar moet zijn uitgevonden, want na een avondje stevig doorhalen sta ik doorgaans allerminst vrolijk te tollen op mijn x-beentjes. Dat heeft met karakter niets van doen. De maandagavond zou ik dan ook gaan doorbrengen op mijn bed met een fijn boek en een flinke hoeveelheid Karvan Cevitan voor het aanvullen van de in het weekend afgebroken vitaminen.
Om half acht in de vroege avond werd ik echter gebeld door een vriend. Een telefoontje dat ik achteraf gezien beter had kunnen laten opnemen door mijn voicemail. “Wat doen normale mensen op een maandagavond,” luidde zijn vraag. Waarom hij van alle mensen in zijn telefoonlijst dit nu juist aan mij moest vragen, is mij nog steeds een groot raadsel. Volgens mij liggen normale mensen met een fijn boek en een glaasje Karvan Cevitan te rusten op een bed of bank, maar voor een gezamenlijke maandagavondactiviteit leek mij dit een te groot metroseksueel gehalte te hebben. Ik stelde voor om naar de bioscoop te gaan. Tien minuten later zaten we aan de bar van Café Bouwman. Op zich niets aan de hand, want de film zou pas twee uur later draaien, maar een combinatie van mijn eigen gezelligheidsprobleem en de dienstdoende barvrouw deed niet veel goeds vermoeden. Wie ooit in zijn leven met Molukse gastvrijheid is geconfronteerd, weet precies waar ik het over heb. Je gaat niet weg voordat je verzadigd bent. Wanneer je een Molukse vrouw achter een tap zet, betekent dit dat je pas licht aangeschoten het etablissement kan verlaten.
Toch was ik er aan het begin van de avond nog van overtuigd dat ik met een bescheiden bakje popcorn in het leukste cadeau in het donker zou eindigen. Met grote tegenzin leegde ik dan ook de eerste fluitjes. “Nah vooruit dan maar: nog een laatste biertje.” Na dit laatste biertje werd er echter een rondje van de barvrouw voor onze neus neergezet. Ook werden er zelf gemaakte hapjes op de bar neergezet. ‘Lekker eten, ja ja!’ Heel gek dat de hapjes wat pittig gekruid waren, waardoor we een tweede laatste biertje moesten bestellen. Het was inmiddels half tien. De film zou om kwart voor tien draaien. Binnen een kwartier hadden wij acte de présence moeten geven op het Rembrandtplein, maar liet nu net het derde laatste biertje roet in het eten gooien! Ik was nog even in dubio en ondernam een serieuze poging om de barkruk te verlaten. Een vierde laatste biertje deed mij echter anders besluiten. Wat zouden normale mensen op een maandagavond doen?