Bij het wakker worden staarde ik fijn naar mijn plafond. Dit genoegen liet mij overigens geheel onverschillig. Ik heb geen mening over mijn plafond. Iemand met een meer materialistische kijk op de zaken zou kunnen stellen dat het wel een likje verf kan gebruiken. De luiheid gebiedt me te zeggen: gaat niet gebeuren. Ik heb geen mening over mijn plafond. Ik accepteer het plafond zoals het is. Ik ging op de rand van mijn bed zitten. Ik probeerde nu al achtenveertig uur het grote niets te doorgronden. Luiheid is daarbij een deugdelijke eigenschap. Ook een zeer praktische, want ik hoefde mijn sokken niet aan te trekken. Deze had ik namelijk bij het betreden van mijn bedstee aangehouden. Net als de avond daarvoor. De inmiddels ietwat penetrante geur nam ik voor lief. Een kleine prijs die klaarblijkelijk betaald diende te worden voor dit filosofisch experiment.
De afgelopen twee dagen was ik hier overigens niet helemaal in geslaagd. Ik had me weliswaar over gegeven aan onzinnige bezigheden, het grote niets had ik er niet mee weten te doorgronden. Zo heb ik bijvoorbeeld twee uur een blik Unox erwtensoep aangekeken alvorens ik deze heb opgewarmd. Een ander hoogtepunt van nutteloosheid vond ik in mijn contact met de Xs4all klantenservice, die ik had gevraagd mij terug in de wacht te zetten toen ik na anderhalf uur eindelijk iemand aan de lijn kreeg, zodat ik maar liefst drie uur heb kunnen genieten van hetzelfde puike Phill Collins hitje. Vervolgens heb ik op internet dhr. S. Nicolaas opgezocht en hem gebeld om te vragen hoe hij in godsnaam de telefoon in Schijndel op kan nemen terwijl hij nog helemaal niet in Nederland is aangekomen.
Om de leegte deze ochtend te vieren trakteerde ik mijzelf op een kop oploskoffie en nam een stukje chocolade uit een adventskalender. Kerst valt dit jaar wat vroeg aan de Tweede Weteringdwarsstraat. Misselijk van dit slappe excuus voor chocolade- koetjesreep meets adventskalender- vulde ik mijn lege mok nog een keer met koffie. Normaliter had ik nu een vrolijk sigaretje opgestoken. Edoch, ware het niet dat, desalniettemin ik daarmee gestopt ben. Ik zocht mijn heil nu in het bakken van een pannenkoekje en het maken van een fruit shake. Het kan verkeren. Na het ontbijt was het tijd voor mijn ochtendwandeling. Een fijne bezigheid tussen kwart voor 8 en iets over 9. Zo’n beetje iedereen op straat is dan namelijk onderweg naar school of werk. Een voortdurende stroom slaperige fietsers trok als een gehaaste karavaan aan mij voorbij. Ik genoot in het nu van andermans stress. Thuis besloot ik mijn filosofisch experiment direct te beëindigen. Wat een lucht! Stinky shiny sokken sucks!