Het is kwart over zeven in de ochtend als ik het wedstrijd bad betreed van het Marnixbad. Mijn zwembroek, die wordt opgefleurd door ananassen en felroze flamingo’s, komt beter tot zijn recht op een zonnig zandstrand alwaar er verse pina colada’s worden geserveerd, maar mijn professionele zwembril wekt de indruk dat ik hier geenszins kom om cocktailtjes te harken. Ik kom al snel tot de constatering dat de heren en dames in de afgelijnde banen wel heel erg serieus hun ‘zwembest’ aan het doen zijn. Uitslovers. Tering, die gaan snel. Gelukkig was het tempo van de zwemmers in het meest linkse gedeelte van het zwembad een stuk gemoedelijker. Zo zijn ze. Pensionado’s. Geen stress. Ook niet als het op baantjes trekken in de vroege morgen aankomt. In dit gedeelte van het zwembad voelde ik me meteen thuis.
Ik had mij voorgenomen om het zwembad pas te verlaten als mijn handen rimpelig waren geworden. Ik was de enige met dat voornemen in dit gedeelte van het zwembad. Dat was wel duidelijk. Al moet ik hen niet belachelijk maken, want het eerste kwartier werd ik al twee keer ingehaald door een bejaarde badmuts die een verdomd snelle vrije slag in zijn armen had en nog gênanter: door een bejaarde badmuts die zich de techniek van de rugslag in de loop der jaren zeer eigen had weten te maken. Ik had er slechts drie woorden voor. Man, man, man.
Je moet natuurlijk ergens beginnen, maar door een tachtigjarige badmuts ingehaald worden terwijl zij op haar rug zwemt is niet bepaald bemoedigend. Te meer omdat mijn zwemdimploma’s A en B bijna 70% representeren van het in totaal behaalde diploma’s in mijn leven. Je zou er bijna pina colada’s van gaan drinken. Doch dapper en vol goede moed bleef ik mijn schoolslag en vrije slagen uitvoeren. Na drie kwartier begon de energie toch goed op te raken. Ik zag over mijn schouder de rugslag badmuts weer aan komen zwemmen, Nee! Nee! Nee! Ik ging toch zeker niet drie keer in de ‘zwemzeik’ worden gezet? Wat denk je? Ik werd voor de tweede keer door de rugslag badmuts ingehaald. Ik laat me echter niet zomaar uit ‘zwembadveld’ slaan! I’m a man on a ‘zwemmissie’ Ik moet namelijk na de gewonnen poffertjes wedstrijd van verleden jaar ook de nieuwe battle van mijn tegenstander winnen! In plaats van het eten van poffertjes hebben wij ons nu toegelegd op het verliezen van kilo’s. The game is on, maar er is nog een lange helse ‘zwemweg’ te gaan. Kut badmuts! Met haar rugslag.