“Dat jij nog nooit een goeie beuk voor je kop hebt gekregen, snap ik echt niet,” werd mij door een bekende naar het hoofd geslingerd in een ‘dronkenmandiscussie.’ ‘De persoon in kwestie vond het vast niet fijn dat ik hem trakteerde op enkele rake verbale oorvijgen,’ zo relativeerde ik zijn gemene stelling. Uiteraard waren mijn argumenten onredelijk en op de man gespeeld, maar het was dan ook een borreltafeldiscussie. Toch bleef zijn eerste opmerking rondspoken in mijn hoofd. Ik heb namelijk weleens een rake klap gekregen. Van een Belg, die niet bepaald gecharmeerd was van mijn praatjes.
Brugge 2008
Met een groep van vijfentwintig man reisden we af naar het pittoreske Brugge. Jurgen en ik organiseerden deze dag, dus alles was tot in de puntjes geregeld. Er was zelfs koud bier voor in het busje naar het Belgische land. Omdat een dergelijke dag uiteraard niet alleen in het teken moet staan van het drinken van bier stond er allereerst een kleine rondvaart op het programma. De doosjes Flügel gingen mee aan boord en waren na de rondleiding keurig leeg. Opgewekt begaf ons gezelschep zich naar de volgende activiteit: een rondleiding in een kleine brouwerij. Een rondleiding in een brouwerij is als striptease: pas aan het einde wordt het interessant….de proeverij!
Na het Bourgondisch eten en enkele emotionele toespraken, werden we door een huifkar opgehaald voor de Belgische kroegentocht inclusief gids. Al zingend en lallend brachten de vrolijke knollen ons van kroeg naar kroeg. De toestand in de laatste kroeg, waar we tevens een Cantus* hadden georganiseerd, was te omschrijven zijnde carnavalesk. Zeker gezien het niveau van nummers dat door de Brugse straten zijn echo vond. ‘Wij willen seks met die blonde,’ ‘Malle Babbe’ en als klap op de vuurpijl ‘Alleen maar hulde voor het zuipen.’ De nestor van ons gezelschap (hardwerkende man van 44, gescheiden, zoekt leuke jonge vrouw) meende alle recht te hebben een van de Belgische vrouwen in dit café in de billen te knijpen. Toen deze zijn broek naar beneden trok om zijn snikkel op de bar te leggen, was het bedtijd voor onze nestor.
Jacques informeerde mij over de staat van zijn maag. Ook ik meende dat een kleine snack het verloop van de avond ten goede zou komen, dus ik ging met hem mee. Van het eten van een snack kwam het helaas niet. Van het drinken van biertjes beland ik meer dan eens in een bijdehante toestand. Dat Belgen minder affiniteit hebben met directheid zou weldra blijken. Net buiten de kroeg raakten Jacques en ik namelijk in gesprek met een groep Belgen. Mijn immitatie van Samson viel niet in goede aarde, maar dat had ik op dat moment niet door. Omdat het thema van de dag ‘bad taste’ was, stond ik ook nog eens in feloranje djalebbah mijn show af te steken. Het was achteraf een beetje dom om te stellen dat Vlaams ontzettend dom klinkt bij mannen, maar uitermate geil bij vrouwen. De Belg is wat schuw in de discussie, want out of the blue kreeg ik een ferme pets tegen mijn hoofd. Ik moet te maken hebben gehad met een Belgisch ‘bokskampioenneke,’ want ik ging meteen naar de grond. ‘Alap, het werd zwart voor mén oogjes.’
De reactie van het gezelschap waarmee we naar Brugge waren afgereisd, vond ik zeer vreemd. In plaats van een tsunami van sympathie en troost, viel hoongelach mij ten deel. Teksten als ‘het moest er een keer van komen,’ en ‘het zal wel je eigen schuld zijn geweest’ voerden de boventoon. Mijn huisgenoot stak waarempel een pleidooi af waarom hij vond dat het meer dan terecht was dat ik een klap had gekregen. Ook de mensen die ik bij terugkomst in Nederland op de hoogte stelde van mijn Brugse avontuur reageerden zonder enige sympathie. Ik werd uitgelachen door mijn beste vriendin. Ze was verbaasd dat het niet eerder gebeurd was. Zelfs mijn moeder ging er vanuit dat het mijn eigen schuld was, zonder dat ik in details was getreden. De reacties die ik kreeg op mijn Brugse avontuur deden mij meer pijn dan de daadwerkelijke djoef. Want het was uiteraard niet mijn eigen schuld!