Het is erg jammer dat de postbodes van TNT het Franse voorbeeld niet volgen. Dan had ik mij vandaag niet kwaad hoeven te maken over de laffe brief die Arendse healthclub mij heeft gestuurd. De brief maakte mij woest! De malafide sportschool op het Koningsplein heeft namelijk niet meer dan eens mijn abonnement stilzwijgend verlengd. Na drie jaar onvrijwillige sponsoring dacht ik door het vijf maanden van tevoren opzeggen eindelijk van dit kankergezwel verlost te zijn, maar niets bleek minder waar. “Helaas moeten wij constateren dat wij naar aanleiding van onze betalingsherinnering geen betaling van u hebben ontvangen. Deze situatie is voor ons niet aanvaardbaar.”
Door die laatste zin verslikte ik mij bijna in mijn koffie. De laatste keer dat ik was gaan sporten moet zijn geweest toen Sinterklaas nog gewoon in de hoedanigheid van propper ‘Tai- Bo- lessen’ gaf op de zandstranden van Blanes en Callela. Ik las de zin nog een keer. “Deze situatie is voor ons niet aanvaardbaar.” Hoe durven ze? Zo ga je niet om met je sponsoren! Ik meen dat ik na de intake-test in september 2007 slechts twee weken een frequent bezoeker ben geweest van de trimfiets en de loopband. Ik was de trotse bezitter van een gouden kaart en omdat ik voor een ongelofelijk mooi kortingspercentage op mijn maandelijkse contributie had gekozen, verschafte het pasje mij enkel overdag toegang tot de Arendse zweethut.
Ik nam echter al bijzonder snel afscheid van mijn sportcarrière. Overdag werd de sportschool namelijk overspoeld door een tsunami van fanatieke oudjes. Het is niet leuk als je er uit wordt gefietst, gestept en gelopen door opaatjes, die al sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog incontinent zijn en afhankelijk van hulp aan huis. De laatste keer dat ik het aflegde tegen mijn reumatieke vrienden besloot ik dat het genoeg was geweest. Al lang voordat Benidorm Bastards op televisie werd uitgezonden, werd ik al in de zeik gezet door de bejaarde medemens. Deze rimpelterreur pikte ik niet langer! En nu doet Arendse daar een sportief sadistisch schepje bovenop. Gelukkig heb ik een half jaar geleden mijn abonnement opgezegd wegens verhuizing.
Niet dat ik verhuisd ben, maar als je je ‘golden membership card’ komt inleveren, vraagt de latent homofiele baliemedewerker net iets te hard, zodat iedereen het kan horen, ‘wat is de reden van opzegging,’ in een laffe laatste poging de sportieve deserteur op andere gedachten te brengen. Ik liet mij echter niet van de wijs brengen, en antwoordde overtuigend dat ik ging verhuizen. Ik ben verhuisd. Dus ik heb de aanmaning niet eens ontvangen! Mochten mijn sportieve ex-vrienden het gore lef hebben nog meer bedelbrieven te sturen, dan zal ik een pennenstrijd starten. Mocht dat niet genoeg zijn, dan kunnen zij een terreur verwachten die ze zich nog lang zullen heugen. Ik schuw het volpoepen van enveloppen niet!