1,5 Miljoen kiezers zijn knettergek

Eerder verschenen in het De Democraat (D’66 blaadje), augustus 2010

…”Democracy is the worst form of government except for all those others that have been tried. The best argument against democracy is a five-minute conversation with the average voter.”

Winston Churchill

De kiezers hebben gesproken. De PVV is de grote winnaar van deze verkiezingen. Ik had het Nederlandse electoraat toch al niet hoog zitten, maar dat bijna 2 miljoen Nederlanders als knettergek kunnen worden bestempeld, dat had ik niet verwacht. Ikzelf was door twee vrienden gemachtigd om te stemmen. “Op het lekkerste wijf van de VVD, die blonde op nummer vier.” Het zou mijn stem niet zijn, maar mijn democratische idealen overstijgen mijn eigen politieke voorkeur. Sinds Fred Teeven, misschien nog wel een grotere bedreiging voor de rechtstaat dan Wilders, daar vaker het woord ‘verbod’ in de mond neemt dan Job ‘eeeh’ zegt als hij een vraag beantwoordt, heb ik de VVD niet zo hoog meer zitten.

Kan je wel stellen dat 2 miljoen van de stemmers knettergek is? Jazeker! Een stem op Wilders getuigt namelijk niet van intelligentie. Als je in Nederland stemt, dan stem je op een politicus die om beleid te maken moet samenwerken. Samenwerken betekent automatisch compromissen sluiten. Het intelligentiequotiënt van de achterban van de PVV is te laag om die kwinkslag te kunnen maken. Want is een stem op Wilders nu juist niet een stem op een politicus die wel doet wat hij zegt? Dat werkt niet in onze politieke structuur. Enkel figuren als kameraad Stalin, Herr Hitler en Napoleon hoefden geen rekening te houden met collega politici. Alleen in een dictatuur kan een politicus zijn eigen programma ten uitvoer brengen. Ik zit op het moment 2Vandaaag te kijken. Henk en Ingrid aan het woord. In zwaar accent: “Die politici hebben allemoal praotjes die ze nooit waarmoaken.” Nee duh! Simpele zielen, dat kan ook niet. Representatieve democratie. 7

Er is een tweede probleem met de PVV. Een aantal punten druist tegen de principes van een democratische rechtstaat in. We doen sinds de Franse Revolutie niet meer aan klassenjustitie. Dat betekent dat iedereen gelijk is voor de wet. De PVV wil echter terug naar de door hen zo verafschuwde Middeleeuwen. Is de ‘kopvoddentaks’ van Wilders een belasting op religieuze uitingen in het algemeen? Is een verbod op het stichten van islamitische scholen een verbod op het stichten van scholen op religieuze grondslag in het algemeen? Betekent een verbod van de koran ook een verbod op de bijbel, waarin wordt opgeroepen homoseksuelen te stenigen? Wat betekent het uitzetten van criminele islamieten voor Nederlanders die eenzelfde criminele activiteit hebben ontplooit? Wordt voor hen een strafkamp op het mooie eiland Texel gebouwd? Het antwoord van de PVV is nee: deze wetgeving zou alleen voor islamieten moeten gelden. Dat is je reinste racisme! Ik kan er niets anders van maken. Waarom mogen christenen bij bijvoorbeeld het bouwen van een kerk zich wel beroepen op de vrijheid van godsdienst, maar mogen islamieten dat niet bij het bouwen van een nieuwe moskee?We leven niet meer in de jaren ’50 waar iedereen nog boerenkool at en de veldwachter kwajongens in de kraag greep. Of je het nu leuk vindt of niet: we hebben een multiculturele samenleving. Ik denk niet dat Henk en Ingrid er zo niet over hebben nagedacht. Ik vrees zelfs dat Henk en Ingrid niet eens weten wat het gelijkheidsbeginsel inhoudt. En dan heb ik het over de schade die Wilders toebrengt aan de Nederlandse exportpositie nog niet eens gehad!

Ik hoop van ganser harte dat de PVV geen regeringsverantwoordelijkheid krijgt. Ongetwijfeld zullen Henk en Ingrid na vier jaar, als de PVV het überhaupt zo lang volhoudt, Geertje enorm afstraffen, omdat hij niet alles heeft kunnen waarmaken wat hij tijdens het oppositievoeren en in de campagne allemaal beweerd heeft. Mocht er een kabinet VVD-CDA-PVV komen met Fred Teeven als minister van Justitie en Geert Wilders als minister van Integratie dan vraag ik politiek asiel aan in Suriname. Daar is weliswaar een moordenaar en drugscrimineel aan de macht, maar zelfs dat is minder erg dan een knettergek Nederlands kabinet. Het kan bovendien geen toeval zijn dat de PVV het zo goed heeft gedaan in Limburg. Wel verwonderlijk dat de heuvelprovincie, waarvan het vlaaienvolkje zelf vaak als allochtone groep wordt weggezet, zich keert tegen de allochtone Nederlanders. Er zit voor de partijen niets anders op. De inspiratieloze verkiezingsprogramma’s door de Shredder en al polderend tot een regeerakkoord komen. Hopelijk zonder de PVV!

De prijzenkast van een loser

Het is niet slim om met je raam open te slapen zo bleek deze zondagochtend. Mijn gezichtje werd getrakteerd op een lauwe douche van zure regen. Chagrijnig stapte ik mijn bed uit om in de douche een handdoek te pakken.  Een deel van mijn hersenactiviteit moet nog hebben plaatsgevonden  in dromenland . Met een aan motorisch gestoordheid grenzende move sloeg ik een plankje van de muur. Nou ja, een plankje…Het is mijn trofeeënplank. Al moet ik eerlijk zeggen dat het geenszins een indrukwekkend plankje is. Ik besloot mijn dag er niet door te laten verpesten. Mijn dag werd verpest door het wasrek dat ik enorm handig aan de deur had opgehangen van de douche. Djoef! Ook deze moest ik van mezelf begroeten met een kopstoot.

Terug op mijn kamer kreeg ik een behoorde schok te verwerken. Op de trofeeënplank prijkten wat medailles van de Leerdamse Glasstadmars, maar iedereen die daar op de basisschool zit of heeft gezeten heeft er wel enkele van. Vijf kilometer is niet zo’n uitdagende wandelafstand. Je kon geloof ik ook tien lopen, maar daar heb ik het nut nooit van ingezien. Verder sierde op de plank een paar vaantjes van voetbaltoernooien. Ik was zeker geen onverdienstelijke keeper met een bij vlagen katachtige reflex, maar zo’n vaantje kreeg je bij de inschrijving. Ook het bewijs van de blauwe judoband was nog intact, maar iedereen die contributie betaalde kreeg elk jaar een andere kleur band. Ook niet echt iets om trots op te zijn. Van de middelbare school hing er nog een certificaat van een conditietest, maar dit was ook niet helemaal eerlijk. Toen de gymleraar naar het toilet was, heb ik het cassettebandje enkele trappen vooruit gespoeld. Dat scheelde weer een paar rondjes zwetend door een gymzaal lopen.

De enige beker waar ik wel trots op ben, lag echter in tweeën! De derde prijs van de badminton heren dubbel kampioenschappen! Godmagende!! Het is natuurlijk al erg dat je trots bent op een derde prijs, maar dat word je vanzelf als dit het enige is dat je bereikt hebt in je sportcarrière. Dat mijn dubbelmaatje Kin Ching Cheung heette doet aan deze prestatie niets af.  Nu was het bewijs van mijn enige noemenswaardige sportieve prestatie kapot. Wat ben ik toch een ultieme loser! Al snel relativeerde ik deze gedachte. Ik ben goed in kroegsporten. En in bordspelletjes!

Ik ben officieus ‘Kroegsportman van het jaar 2006.’ Ik was de organisator van de dag en dat heeft er heel misschien ook wel voor gezorgd dat ik eerste werd in het klassement. Het was voor de mensen zonder bierbuik misschien niet leuk dat je gewicht van invloed was op de hoeveelheid punten die je kon scoren bij het karten, bowlen, biljarten en darten. Ik kon deze dag mijn eigen spelregels maken. Wellicht dat ik daarom wel dol ben op bordspelletjes. Daarbij kun je ook buiten de spelregels denken. In  mijn nabije omgeving waagt niemand zich meer aan een gezellig potje monopoly, kolonisten of risk. Valsspelerij typeren ze als spelbederf. Wat een onzin! Dat is juist een verrijking. Conformeren aan spelregels is voor losers! Ik kan bovendien uitstekend tegen mijn verlies. Gezien mijn schrale trofeeënplank heb ik in ieder geval uitermate de gelegenheid gehad hier mee om  te leren omgaan.

 

Met Alberto op vakantie

Je bent wat je boekt!  Wanneer je een vakantie boekt naar een camping in de Ardennen dan ben je heel stom. Heel stom, mag ik wel zeggen. Het enige goede dat Wallonië namelijk ooit heeft verlaten is Karel de Grote. En dat is al meer dan 1200 jaar geleden. Daarna heeft die provincie nooit meer iets fatsoenlijk voortgebracht. Gelukkig hebben ze zich in die aftandse provincie opgesloten. Dat is misschien maar goed ook, want niemand zit erop te wachten om figuren naast zich te hebben wonen die het liefste een stoofpotje maken van alle huisdieren in hun omgeving. Het enige waar Wallonië trots op kan zijn is dat Wallonen het lelijkste volkje op aarde zijn. Daar kunnen ze in Tsjernobyl nog een misvormd puntje aan zuigen! En dan zijn er dus Nederlanders die daar voor hun plezier op vakantie gaan. Toen ik zondag langs het aftandse programma ‘red mijn vakantie’ zapte, kwam ik zo’n typisch gezinnetje tegen.

Een Nederlands gezin was neergestreken op een camping in Ellemelle. Ze konden er de hele week in een hutje van vijftien vierkante meter verblijven voor nog geen tachtig euro. Voor een dubbeltje op de eerste rij! Zo dacht de familie. Maar wat schetste echter na het betalen van het dubbeltje hun verbazing? De familie was volgens beroepsoproepkraaier Alberto Stegeman in een situatie beland die niet onderdeed voor de erbarmelijke sanitaire omstandigheden van een naar Duits voorbeeld gebouwd concentratiekamp. Het openbaar toilet was smerig! Toen Alberto de deur van het toilet opende, begon er een muziekje te spelen dat nog onheilspellender klonk dan de tune van ‘Jaws.’ Er werd ingezoomd op de afgebladderde verf en scheef liggende tegels. Alsof het nog niet genoeg was werd beroeps geestelijk gehandicapte Rob van de smaakpolitie erbij gehaald. U weet we,l die blije eikel die geobsedeerd is door rubbertjes en van wie heel Nederland zich afvaagt waarom zijn vader niet dezelfde obsessie deelde bij het anaal verwekken van onze vrolijke Rob. Daar zou ik nou vrolijk van worden!

Rob had een papiertje bij zich waarmee hij het aantal bacteriën kon meten. Wat denk je? Op een budgetcamping in de Ardennen zijn er veel bacteriën te tellen op de door de dorpsgek afgelikte toiletbril. Met het papiertje in de aanslag ging Alberto stennis trappen bij de eigenaar van de camping. Wat een poep! Is de paus katholiek? Dat kan je toch verwachten! Je stuurt een heroïnejunk toch ook niet om af te kicken op werkvakantie naar Afghanistan om te assisteren bij het binnenhalen van de papaveroogst? Volgend jaar boek ik een bungalow op Texel. Ik huur twee fietsen, een labrador en twee setjes van dezelfde fietskleding met bijpassende helm. Ik haal geen eten in huis. Alleen drank. Heel veel drank. Dat drink ik dan op. Eens kijken hoe lang het dan zal duren voordat de buren Alberto en Rob bellen om hun vakantie te redden. Wat zou ik die twee nitwits graag in afgetankte toestand met mijn vingertje in de lucht de les lezen. Dan kan ik me eindelijk eens gelegitimeerd misdragen en iemand kwetsen. Bij dezen een oproep: wie gaat er volgend jaar mee op fietsvakantie naar Texel?

Baat het niet dan schaadt het niet

Je zou denken dat het na de ontmaskering van de zelfbenoemde professor Bruno Santenera met kwakzalverij zou zijn gedaan in Nederland. Professor Santenera is de koekenbakker die samen met Tineke de Nooij op Tell Sell in zijn slecht geacteerde Italiaanse accent de ‘Biostabil’ aanprees. Onze slimme Bruno verkocht voor  200 euro een magneetje aan een ketting. Deze hoogleraar in de oplichtingskunde schijnt nog iedere dag onder de douche te zingen van vreugde: “Eén, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven, acht, negen, TIEN MILJOEN!” Sinds onze op intelligentie geselecteerde jongens van het Nederlandse elftal onder hun zweetbandje of in hun scheenbeschermers een bandje met een magneet dragen is er een nieuwe Santenera opgestaan. Dit keer wordt de magneet niet verkocht aan een fraaie ketting, maar is deze verwerkt in een plastic bandje: de balansband.

Het ultiem domme spreekwoord ‘baat het niet, dan schaadt het niet,’  is een vaak gehoord argument voor de aanschaf van dit soort zaken. Het is hetzelfde argument dat vrouwen graag gebruiken voor de legitimatie van het gebruik van allerlei dure potjes huidcrème. Dat de potjes eigenlijk een soort mayonaise met parfum bevatten, schijnt hen niet te kunnen deren. Het doel (de illusie van jong blijven) heiligt immers de middelen (voor honderden euro’s per jaar mayonaise op je gezicht smeren). Om nog maar te zwijgen over de ‘help-je-vagina-Ph-neutraal-creme’ van Lactasyd waarvoor reclame wordt gemaakt als ik’ Gooische Vrouwen’ zit te kijken! Rot op met je kutcrèmes!  Ik zie dan ook totaal niet in hoe een balansbandje mijn levenskwaliteit zou kunnen bevorderen. Je kleine teen insmeren met chocoladepasta schaadt ook niet, maar of je er ook baat bij hebt, is zeer de vraag.

Nu is een pot chocoladepasta nog geen twee euro. Voor zo’n laag bedrag heb je er natuurlijk geen baat bij. Als je het in een luxer kleiner potje stopt en je vraagt er honderd euro voor dan werkt het uiteraard wel. Zeker als je er een mooi verhaal bij verzint. Is het immers niet zo dat positieve energie bij stress via de kleine teen het lichaam verlaat? De inhoud van mijn potje zal dat voorkomen. Dus kijk niet vreemd  op als je volgend jaar zomer mensen met een bruine teen in hun slippertjes op het terras ziet zitten. Dan kan ik met een gerust hart op hetzelfde tropische eiland als professor Santenera, mevrouw Bettencourt en de bedenker van het balansbandje van mijn welverdiende vervroegd pensioen gaan genieten. Vind je mijn voorbeeld van chocoladepasta als wondermiddel een beetje overdreven? Lekker een magneet aanschaffen voor een paar tientjes dan!

Pluizig tuig

Het was kwart voor vier in de vroege ochtend toen ik de parkeergarage verliet en het Koningsplein overstak. Thuis haalde ik een zak met drie boterhammen uit de vriezer. Het feit dat ik drie uur later in de morgenstond brood zou staan smeren, stemde mij allerminst vrolijk. Verlangend naar mijn bed poetste ik slechts voor de vorm heel kort mijn tanden. Het feit dat ik over drie uur net voor het brood smeren in deze fucking iglo zou staan te douchen, stemde mij nog minder vrolijk. Mijn ‘Gerard Joling-bedovertrek’ had gelijk. Ik had er de kracht niet meer voor. Het duurde dan ook niet lang of ik zat in het treintje naar dromenland. Net voordat ik die halte had bereikt, werd ik uit het treintje gesmeten. Kutzooi! Het pluizige volk dat zijn illegale intrek heeft genomen in de failliete door stof en muizenkeutels gesierde campingwinkel onder mijn appartement had een feestje. Door de muren heen was ik getuige van hun houseparty. Het monotone basgedreun maakte mij woedend.

Het is van dat typische krakersvolk. Opgeschoren smerige koppen, piercings, legerjassen en een vuilnisbakkenrashond, die ze als een soort ranzige mascotte altijd bij zich schijnen te moeten hebben. Het zijn van die misselijkmakende figuren met een aversie jegens het wassen van hun haar, dat zelfs gemeden wordt door luizen, doorgaans niet de meest kieskeurige wezentjes bij het overspringen van haardos naar haardos. Ik was te moe om mijn bedje uit te komen voor het gooien van een buurvriendelijke steen door de met gejatte gordijnen behangen voormalige winkelruit. Een molotovcocktail was overigens meer op zijn plaats geweest. Onkruid verdelg je immers het beste met vuur. Ik keek naar mijn plafond en probeerde schaapjes te tellen, maar dit hielp geen flikker. De schaapjes gingen op hetzelfde tempo als het basgedreun. Het waren gabberschaapjes en die zijn allesbehalve rustgevend, maar werken juist op mijn zenuwen.

Nog even dacht ik eraan om de politie te bellen en melding te maken van deze geluidsoverlast. Van dit plan kwam ik echter net zo snel als de gabberschaapjes over het hekje sprongen in mijn gedachten terug. Dat zou hypocriet geweest zijn. Er was immers niet voor niets spontaan een buurtfeest georganiseerd toen de bewoners van de Vendeliersstraat lucht kregen van mijn vertrek. Ik was er zelf namelijk ook niet vies van om wat muzikale klassiekers de ether in te knallen op de meest vreemde tijdstippen. Ook die ene keer dat ik het nodig achtte om alle lege flessen port op mijn kamer uit het raam te gooien, moet de nachtrust van mijn buren geenszins ten goede zijn gekomen. Deze actie kwam overigens niet voort uit een alcoholprobleem, maar uit een door alcohol veroorzaakte chronische luiheid de glasbak met een bezoek te vereren. Ik staarde maar dom naar mijn plafond totdat mijn wekker het startsein van het begin van mijn kutdag zou geven. Het pluizige tuig maakte dat ik mijn kutdag met een hoofdletter kon spellen.

Onder de grond geen kwaaie jongen

De dood. Je kunt er beter maar een beetje om lachen. De bekende middeleeuwse spreuk nascendo morimur slaat de spijker op zijn kop; door te worden geboren sterven wij. Het zou me niet verbazen als de voorouders van Cruijff voor het bedenken ervan verantwoordelijk zijn. Iedereen denkt wel eens na over zijn dood. Zo ook ik. Eigenlijk wilde ik deze avond helemaal niet nadenken. Ik had me juist zo verheugd op de heerlijke simpelheid van Cheryl, Roelien, Anouk en Claire. Wat een heerlijke serie! Helaas gooide meneer de Vries roet in het eten. De Turkse jongeman, die zich aan de telefoon voorstelde als Henk de Vries, belde mij op om een uitvaartverzekering te verkopen.

Meneer de Vries viel meteen met de deur in huis. Of ik weleens had nagedacht over mijn begrafenis. Ik was enigszins van mijn à propos. Ik verwachtte dit niet. Ik dacht dat Achmed me een abonnement op een metroseksueel mannenblad of een sampletje schaamhaarshampoo wilde aansmeren. Ik antwoordde dat ik mij daar niet zoveel mee bezighield. Ik vertelde meneer de Vries dat ik wel had nagedacht over wat ik op mijn grafsteen wil. Iets dat in ieder geval een stuk luchtiger is dan de veelal treurige beladen amateurgedichtjes of Bijbelteksten die nu de meeste stenen sieren. Achmed koos al snel eieren voor zijn geld. Het contract dat hij met Mephistopheles had gesloten was hem blijkbaar bittere ernst. Hij voelde goed aan dat er aan mijn dood geen Turks brood te verdienen viel. Meneer de Vries nam me niet meer serieus toen ik hem vroeg of hij dan ook een rouwclown kon regelen. Ik kon natuurlijk ook zeggen dat ik zelf werkzaam ben voor een verzekeringsmaatschappij, maar ik vond dit een leukere optie.

De rouwclown! Het fenomeen bestaat dus echt. Je zou toch denken dat je als clown niet veel dieper kunt zinken dan de gesubsidieerde vereniging der cliniclowns, maar niets is minder waar.  Je moet er toch niet aan denken dat je van je eeuwige rust aan het genieten bent en er staat zo’n humorloze eikel met clownsneus aan je kist van een condoom een tekkel te vouwen! En bedankt!

Zou de rouwclown ook een truc hebben waarbij hij de kist van oma in tweeën zaagt? Oma was immers zo dol op goocheltrucs! ‘Hoe ouder het lijk, des te makkelijker het publiek,’ zo wordt de rouwclown tijdens zijn opleiding geleerd.  Nee op mijn begrafenis geen rouwclown. Of ik moet tegen de tijd dat mijn tijd gekomen is zo verbitterd zijn dat ik het uit sadistische motieven in overweging neem. Voorlopig wens ik over mijn begrafenis nog niet na te denken. Eerst moet ik ervoor zorgen dat de graftekst ‘onder de grond geen kwaaie jongen’ wel eikenhout snijdt.

NS Biggentransport

Nog snel steek ik een sigaret op voordat mijn trein arriveert. Als een school sardientjes staat iedereen te dringen om als eerste het treinblik in te mogen. Ik neem nog een slok van de koffiedrab die ze mij verkocht hebben als espresso. De beker heeft de sadistische opdruk ‘lekker genieten.’ Er staan veel figuren op het station die volgens mij hun hele basisschoolcarrière als laatste werden gekozen bij het verdelen der trefbalteams. Dit jeugdtrauma lijken ze te willen vergeten door zo ver mogelijk vooraan te gaan staan op het perron, zodat ze als eerste een staanplaats kunnen bemachtigen. Het is elf graden, zo valt te lezen op een display, dat pronkt aan een aftandse loods aan de overzijde van het station. Elf. Het gekkengetal! Toeval bestaat niet.

Ondertussen biedt de ‘NS-stem’ haar excuses aan voor de smoes dat er door uitgelopen werkzaamheden een kleiner treinstel op het station zal arriveren. Wat een ellende! Waarom moet uitgerekend ik ingeklemd staan tussen een puistenkop die aan het genieten is van zijn bammetje met salami en een haast mythologisch vrouwwezen met varkensneus. Als er door de deeltjesversneller in Geneve zwarte gaten ontstaan, dan moet het ongetwijfeld gaan om de neusgaten van dit uniek lelijke vrouwwezen.  Om even aan deze bittere realiteit te ontsnappen, zet ik mijn IPod aan. “Het is altijd lente in de ogen van de tandartsassistente.” Dit alleraardigste nummer doet mij helaas denken aan mijn eigen tandartsassistente. Die reist nooit met de trein, omdat zij de voorkeur geeft aan het reizen per bezemsteel. Het lijkt erop dat dit een enorme kutdag gaat worden!

Om de fijne sfeer in de cabine naar een nog grotere hoogte te doen laten stijgen, besluit een op promotie beluste conducteur de vervoersbewijzen te controleren. Dat hij snel stikt in een bakje ‘lekker-genieten-koffie!’ De beste man moet doet natuurlijk gewoon zijn werk, maar doe eens rap normaal als het zo druk is in de trein dat de situatie meer lijkt op een transport gecastreerde biggen naar louche noord Italiaanse slagers dan het vrolijke beeld van treinreizen dat de NS schept in haar misselijkmakende reclamecampagne. In het echt zie ik in ieder geval geen mensen lachend in- of uitchecken met hun OV-chipkaart. De conducteur kan zich in deze drukte beter bezighouden met het zich eigen maken van de door studenten journalistiek overtikte ANP-berichten van de Metro. Er staat godverdomme toch niet voor niets “lekker lezen doe je in de trein” op dit kleine treinstel?

Gelukkig verlaat de varkensvrouw eerder dan ik het treinstel. Ook de salamidampen van de puistenkop zijn weg. Van de door zijn moeder gesmeerde boterham met vruchtenhagel komt gelukkig niet zo’n rotte putlucht.

“Goedemorgen meneer, kan ik u een heerlijk kopje koffie aanbieden,” vraagt een kereltje met een soort combinatie van een Kiplingtas en backpack op zijn rug.

Ik negeer hem.

Ik zie dat de rugzak een rits met ‘heerlijk-genieten-bekertjes’ herbergt. Uit de rugzak komt een slangetje. Wat bezielt iemand om voor een paar euro per uur jezelf te verlagen door het verkopen van oploskoffie? Het moet ongetwijfeld een complot zijn. De Kiosk, de conducteur, de varkensmevrouw, de salamipuistenkop en deze freak! Ze hebben allen tot doel het treinreizen zo onaangenaam mogelijk te maken. Of word ik nu een beetje paranoïde?