Aan enkele fijne potjes volleybal in de bossen van Oirschot had ik een wat minder fijne pijn in mijn linkerschouder overgehouden. Na een weekje of vijf begon mijn geduld wat op te raken, dus ik had een afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut. Aardige vrouw. Ze zou om te beginnen mijn schouder even los masseren. Als bij het Pavlov belletje dacht ik aan mijn laatste massage in Phuket, Thailand van afgelopen December. “Massaaaaage, massage,” zo werd ik de verder nette tent ingelokt door een horde schreeuwende masseuses ‘.’ “No boom boom, only massage,” commandeerde ik bij aanvang uit ervaring. Als je niet duidelijk bent op dit verderfelijke eiland heb je namelijk zo een “happy end” aan of in je broek. En dat wil je niet. Al was het maar omdat mijn oma ook dit blog leest. Het los masseren van mijn schouder had niets, maar dan ook niets met een fijne massage te maken. Ik vond de vrouw niet meer aardig en toen ze begon met iets dat “dry needling’ heet, vervloekte ik haar als nare heks. Massage zei ze. Pfff….Wat een deceptie! En ik mocht nog zes keer terug komen.
Omdat ik mijn schouder wat rust moest gunnen, wist mijn personal trainer wel iets dat we konden gaan doen. ‘Squads…. ‘ Dat treft! Mijn favoriete bezigheid. Man man man. Wat een ellendig stukje lichaamsbeweging is dat. Je reinste sportieve mateling! En dan niet gewone squads. Nee! Het moest natuurlijk wel uitdagend zijn, volgens Ricardo. Squads met een stang met gewichten in je nek. Tuurlijk joh! Tering hangtiet! Dan gaat mij het zelfstandig baantjes trekken in het zwembad tussen de bejaarden van het Marnixbad een stuk beter af. Daar kan ik me tenminste nog een beetje drukken. Op een inhaal manoeuvre van een bejaarde badmuts na, geen stress. Dat is bij Ricardo onmogelijk. “Kom op Pat, alles uit de kast. We gaan op 200% vandaag.” Nare man. Bah! Als een bejaarde man liep ik door de Leidsestraat richting huis. Stap voor stap.
Zouden Louis en Guus zich hebben gedragen in mijn woonkamer? Ik had ze immers tegen het advies van enkele ervaren hondenbezitters in niet in de bench gedaan. Anderhalf uur moet wel kunnen dacht ik. Een dag vol deceptie. Mijn kleine vriendjes hadden de zak pistache noten weten te vinden en deze door de huiskamer gestrooid. Als een bejaarde man liep ik richting Henry de stofzuiger. Ik kon amper bukken, maar slaagde erin Henry aan te zetten en de noten op te zuigen. Ik kon wel een ‘no boom boom, only massage ‘gebruiken….